มองดูเรา

“คุณย่า! ดูหนูเต้นรำแบบเจ้าหญิงนะคะ” หลานสาววัยสามขวบของฉันร้องบอกอย่างร่าเริงพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า ขณะวิ่งเล่นบนสนามรอบๆบ้านพักของเรา การ“เต้นรำ” ของเธอนำมาซึ่งรอยยิ้มและความขุ่นเคืองของพี่ชายเธอ “เธอไม่ได้เต้นรำสักหน่อย เธอแค่วิ่ง” แต่นั่นไม่สามารถลดทอนความสุขของเธอที่ได้ไปพักผ่อนกับครอบครัว

ในวันอาทิตย์ทางตาลแรกเป็นวันแห่งความยินดีและความระทมทุกข์ เมื่อพระเยซูทรงลาเข้าไปในกรุงเยรูซาเล็ม ฝูงชนพากันโห่ร้องว่า “โฮซันนา...ขอให้ท่านผู้ที่เสด็จมาในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระเจริญ” (มธ.21:9) แต่มีหลายคนในฝูงชนนั้นที่คาดว่าพระเมสสิยาห์จะมาปลดปล่อยพวกเขาให้เป็นอิสระจากพวกโรมัน ไม่ใช่พระผู้ช่วยให้รอดที่จะตายแทนความบาปของพวกเขาในสัปดาห์เดียวกันนั้น

สายของวันนั้น แม้พวกหัวหน้าปุโรหิตผู้สงสัยในสิทธิอำนาจของพระเยซูจะโกรธเกรี้ยว แต่เด็กๆในพระวิหารตะโกนด้วยความยินดีว่า “โฮซันนาแก่ราชโอรสดาวิด” (ข้อ 15) และวิ่งโลดโบกใบตาลไป...รอบบริเวณลาน พวกเขาไม่อาจห้ามตัวเองที่จะนมัสการพระองค์ พระเยซูตรัสกับเหล่าผู้นำที่ขุ่นเคืองใจว่า “พระองค์ทรงกระทำให้คำสรรเสริญ...ออกมาจากปากเด็กและทารกที่ยังไม่หย่านม” (ข้อ 16) พวกเขากำลังอยู่ต่อหน้าองค์พระผู้ช่วยให้รอด!

พระเยซูเชื้อเชิญเราให้มองดูว่าพระองค์คือผู้ใด และเมื่อเราเห็น เราจะเป็นเหมือนเด็กๆที่ท่วมท้นไปด้วยความชื่นชมยินดี และไม่อาจหยุดมีความสุขต่อหน้าพระพักตร์พระองค์ได้

ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ

เมื่อกระท่อมของชายผู้ตั้งรกรากอยู่ในเขตเทือกเขาของรัฐอลาสก้าถูกไฟไหม้ เขาถูกทอดทิ้งให้อยู่ท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บไม่มีที่พักพิง โดยมีอาหารเครื่องนุ่งห่มเพียงเล็กน้อยท่ามกลางฤดูหนาวที่รุนแรงในรัฐที่หนาวที่สุดของอเมริกา สามสัปดาห์ต่อมา ชายผู้นั้นก็ได้รับการช่วยชีวิตเมื่อเครื่องบินลำหนึ่งบินผ่านมาและเห็นรหัสขอความช่วยเหลือ ขนาดใหญ่ที่เขาเขียนลงบนหิมะด้วยเขม่าสีดำ

ดาวิดผู้เขียนพระธรรมสดุดีก็อยู่ในภาวะคับขัน ท่านถูกกษัตริย์ซาอูลผู้มีใจอิจฉาตามล่าและหาทางที่จะฆ่าท่าน ท่านจึงหนีไปยังเมืองกัทและแสร้งทำเป็นคนบ้าเพื่อจะมีชีวิตรอด (ดู 1 ซมอ.21) เหตุการณ์นั้นได้กลายเป็นที่มาของพระธรรมสดุดี 34 ซึ่งดาวิดได้อธิษฐานต่อพระเจ้าและพบกับสันติสุข (ข้อ 4, 6) พระเจ้าทรงฟังคำวิงวอนและช่วยท่านให้รอด

คุณกำลังสิ้นหวังและร้องขอความช่วยเหลืออยู่หรือไม่ จงมั่นใจเถิดว่าพระเจ้ายังคงฟังและตอบสนองต่อคำอธิษฐานที่สิ้นหวังของเราในวันนี้ เช่นเดียวกับดาวิด พระเจ้าทรงเอาใจใส่ต่อเสียงร้องทูลของเราและขจัดความกลัวออกไปจากใจเรา (ข้อ 4) และทรงช่วยเราให้ “พ้นจากความยากลำบากทั้งสิ้น” (ข้อ 6)

พระคัมภีร์เชิญชวนให้เรา “มอบภาระของท่านไว้กับพระเจ้า และพระองค์จะทรงค้ำจุนท่าน” (สดด.55:22) เมื่อเรามอบสถานการณ์ที่ยากลำบากไว้กับพระเจ้า เราสามารถวางใจได้ว่าพระองค์จะทรงช่วยในยามที่เราต้องการ และเราจะปลอดภัยอยู่ในพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ของพระองค์

ทำลายวงจร

เดวิดถูกพ่อตีครั้งแรกในวันเกิดครบรอบเจ็ดขวบ หลังจากเขาทำกระจกหน้าต่างแตกโดยไม่ตั้งใจ “พ่อเตะและชกผม” เดวิดเล่า “หลังจากนั้น พ่อมาขอโทษผม พ่อติดเหล้าและมันเป็นวงจรที่ผมจะทำให้ดีที่สุดเพื่อจบมันเดี๋ยวนี้”

แต่ก็ต้องใช้เวลานานกว่าเดวิดจะไปถึงจุดนั้นได้ ช่วงชีวิตวัยรุ่นและวัยหนุ่มของเขาส่วนใหญ่หมดไปในคุกหรือถูกคุมความประพฤติ และเข้าๆออกๆศูนย์บำบัดยาเสพติด เมื่อความฝันของเขากำลังจะเลือนหาย เขาพบความหวังผ่านการมีความสัมพันธ์กับพระเยซูในศูนย์บำบัดที่ยึดพระคริสต์เป็นศูนย์กลาง

“ชีวิตของผมเคยเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง” เดวิดพูด “แต่ตอนนี้ผมผลักดันตัวเองไปอีกทิศทางหนึ่ง เมื่อผมตื่นขึ้นในตอนเช้าสิ่งแรกที่ทำคือ ผมบอกพระเจ้าว่าผมยอมมอบความปรารถนาทั้งหมดของผมไว้กับพระองค์”

เมื่อเรามาหาพระเจ้าด้วยชีวิตที่แตกสลาย ไม่ว่าจะถูกคนอื่นทำร้ายหรือเกิดจากตัวเราเอง พระเจ้าทรงรับเอาหัวใจที่แตกสลายของเรา และจะทรงสร้างเราขึ้นใหม่ “ถ้าผู้ใดอยู่ในพระคริสต์ ...สิ่งสารพัดที่เก่าๆก็ล่วงไป นี่แน่ะกลายเป็นสิ่งใหม่ทั้งนั้น” (2 คร.5:17) ความรักและชีวิตที่มาจากพระเยซูคริสต์สามารถทำลายวงจรในอดีตและมอบอนาคตใหม่ให้กับเรา (ข้อ 14-15) และยังไม่จบเพียงเท่านี้! เราพบความหวังและกำลังที่พระเจ้าทรงเคยกระทำและจะทรงกระทำต่อไปในชีวิตของเราได้ในตลอดและทุกช่วงเวลาของชีวิตเรา

เอนกายอ่านหนังสือดีๆ

ประเทศเล็กๆอย่างไอซ์แลนด์เป็นประเทศของนักอ่าน มีรายงานว่าในแต่ละปีที่นี่มีการตีพิมพ์และมีอัตราการอ่านหนังสือต่อคนมากกว่าประเทศอื่นๆ ในคืนก่อนวันคริสต์มาสเป็นธรรมเนียมที่ชาวไอซ์แลนด์จะให้หนังสือแก่ครอบครัวและเพื่อนฝูงและอ่านกันจนดึกดื่น ธรรมเนียมนี้มีที่มาจากสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งมีการจำกัดสินค้านำเข้าและกระดาษมีราคาถูก สำนักพิมพ์ในไอซ์แลนด์เริ่มปล่อยหนังสือใหม่จำนวนมากออกสู่ตลาดในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง ปัจจุบันแคตตาล็อกหนังสือออกใหม่ในประเทศจะถูกส่งไปถึงทุกบ้านในไอซ์แลนด์ราวกลางเดือนพฤศจิกายน ธรรมเนียมนี้เรียกกันว่า คริสต์มาสที่ท่วมท้นไปด้วยหนังสือ

เราควรขอบคุณพระเจ้าที่ทรงอวยพรให้หลายคนมีของประทานในการแต่งเรื่องราวดีๆ และให้ความรู้ สร้างแรงบันดาลใจหรือแรงกระตุ้นให้ผู้อื่นผ่านถ้อยคำ ไม่มีอะไรเทียบได้กับหนังสือดีๆสักเล่ม! หนังสือที่ขายดีที่สุดคือพระคัมภีร์นั้นเขียนโดยผู้เขียนจำนวนมากในรูปความเรียงและบทกวี บางเรื่องก็ยอดเยี่ยม บางเรื่องก็ไม่ดีนัก แต่ทุกเรื่องล้วนให้แรงดลใจ ตามที่อัครทูตเปาโลย้ำเตือนทิโมธี “​พระ​คัมภีร์ทุก​ตอน​ได้รับ​การ​ดล​ใจ​จาก​พระ​เจ้า และ​เป็น​ประโยชน์​ใน​การ​สอน การ​ตักเตือน​ว่า​กล่าว การ​ปรับปรุง​แก้ไข​คน​ให้​ดี และ​การ​อบรม​ใน​ทาง​ธรรม” และเตรียมคนของพระเจ้าให้พร้อม “ที่จะกระทำการดีทุกอย่าง” (2 ทธ.3:16-17) การอ่านพระคัมภีร์นั้นเปลี่ยนจิตใจ ดลใจและช่วยเราให้มีชีวิตเพื่อพระองค์และนำเราสู่ความจริง (2:15)

เมื่อเราอ่านหนังสือ ขออย่าให้เราลืมหาเวลาเอนกายอ่านหนังสือที่ดีที่สุดในโลก นั่นคือพระคัมภีร์

ลมหายใจและชีวิตแสนสั้น

แม่และน้องสาวรวมทั้งตัวฉันยืนอยู่ข้างเตียงพ่อ ขณะที่ลมหายใจของท่านเริ่มแผ่วลงเรื่อยๆจนกระทั่งท่านสิ้นลม ท่านเดินทางอย่างสงบไปยังอีกโลกหนึ่งซึ่งพระเจ้าทรงรอคอยอยู่ก่อนจะมีอายุครบ 89 ปีในอีกไม่กี่วันข้างหน้า การจากไปของพ่อได้ทิ้งช่องว่างไว้ซึ่งเป็นที่ที่ท่านเคยอยู่ในใจเรา และมีเพียงความทรงจำและข้าวของที่เตือนใจเราให้ระลึกถึงท่าน แต่เรามีความหวังว่าวันหนึ่งเราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

เรามีความหวังเช่นนั้นเพราะเราเชื่อว่าพ่อไปอยู่กับพระเจ้า ผู้ทรงรู้จักและรักท่าน เมื่อพ่อหายใจครั้งแรก พระเจ้าทรงอยู่ที่นั่นและทรงระบายลมปราณเข้าไปในปอดของท่าน (อสย.42: 5) ก่อนลมหายใจแรกและในทุกลมหายใจของพ่อ พระเจ้าทรงเข้ามามีส่วนในทุกรายละเอียดของชีวิตพ่อ เช่นเดียวกับที่ทรงทำในชีวิตของคุณและฉัน พระเจ้าทรงออกแบบพ่อมาอย่างอัศจรรย์และทรง “ถักทอ” ท่านตั้งแต่ในครรภ์ (สดด.139:13-14) เมื่อลมหายใจสุดท้ายของพ่อหมดลง พระวิญญาณของพระเจ้าก็ทรงอยู่ที่นั่น ทรงสวมกอดท่านด้วยความรักและนำท่านไปอยู่กับพระองค์ (ข้อ 7-10)

นี่เป็นความจริงสำหรับบุตรของพระเจ้าทุกคน พระองค์ทรงรู้จักทุกช่วงของชีวิตอันแสนสั้นของเราบนโลกนี้ (ข้อ 1-4) เรามีค่าสำหรับพระองค์ ในแต่ละวันที่เหลืออยู่และชีวิตในโลกใหม่ที่เรารอคอย ให้เราร่วมกับ “ทุกสิ่งที่หายใจ” ในการสรรเสริญพระเจ้า “จงสรรเสริญพระเจ้าเถิด”! (150:6)

ทุกคนต้องการพี่เลี้ยง

ขณะเดินเข้าห้องทำงานของหัวหน้างานคนใหม่ ฉันรู้สึกระแวงและปั่นป่วน หัวหน้าเก่าของฉันดูแลแผนกของเราด้วยความเกรี้ยวกราดและดูแคลน ซึ่งบ่อยครั้งทำให้ฉันและคนอื่นต้องร้องไห้ ตอนนี้ฉันสงสัยว่าหัวหน้าคนใหม่จะเป็นแบบไหน ไม่นานหลังก้าวเข้าไปในห้องทำงานของหัวหน้าคนใหม่ ความกลัวของฉันหายไปเพราะเขาต้อนรับฉันอย่างอบอุ่นและขอให้ฉันพูดถึงตัวเองและความคับข้องใจ ฉันรู้ว่าเขาฟังอย่างตั้งใจจากคำพูดและการแสดงออกที่อ่อนโยนที่ทำให้รู้ว่าเขาห่วงใยจริงๆ ผู้เชื่อในพระเยซูคนหนึ่งได้กลายเป็นพี่เลี้ยงในที่ทำงาน เป็นผู้ให้กำลังใจและเป็นเพื่อนของฉัน

อัครทูตเปาโลเป็นพี่เลี้ยงฝ่ายวิญญาณของทิตัสผู้เป็น “บุตรแท้ของข้าพเจ้าในความเชื่อเดียวกัน” (ทต.1:4) ในจดหมายถึงทิตัส เปาโลให้คำแนะนำและแนวทางที่เป็นประโยชน์เพื่อการทำหน้าที่ของเขาในคริสตจักร ท่านไม่เพียงสอน แต่ได้เป็นแบบอย่างในการ “สั่งสอนให้สอดคล้องกับคำสอนอันมีหลัก” (2:1) เป็น “แบบอย่างในการดีทุกอย่าง” และจงสุจริตและมีใจสูง และ “ใช้คำพูดอันมีหลัก” (ข้อ 7-8) ซึ่งทำให้ทิตัสกลายเป็นหุ้นส่วน น้องชาย และผู้ร่วมงานของท่าน (2 คร.2:13; 8:23) และเป็นพี่เลี้ยงฝ่ายวิญญาณของผู้อื่น

เราหลายคนเคยได้รับประโยชน์จากพี่เลี้ยงฝ่ายวิญญาณ คุณครู ครูฝึก คุณปู่คุณย่า ผู้นำอนุชนหรือศิษยาภิบาลของเรา ผู้นำเราด้วยความรู้ สติปัญญา การหนุนใจและความเชื่อในพระเจ้าของพวกท่าน แล้วใครจะเป็นผู้ที่ได้รับประโยชน์จากบทเรียนฝ่ายวิญญาณที่คุณได้เดินร่วมกับพระเยซู

อย่าโดนหลอก

แมลงตะเกียงลายจุดเป็นแมลงสวยงามที่มีปีกชั้นนอกเป็นจุดๆ และมีแต้มสีแดงสดที่ปีกชั้นในซึ่งสามารถจะมองเห็นได้เวลาบิน แต่ความสวยงามนั้นเป็นสิ่งลวงตา แมลงชนิดนี้ถูกพบครั้งแรกในสหรัฐเมื่อปี 2014 นับเป็นแมลงต่างถิ่นที่รุกรานทวีปอเมริกาเหนือ ซึ่งหมายความว่ามันสามารถทำลายสภาพแวดล้อมและเศรษฐกิจได้ มันจะ “กินน้ำเลี้ยงของพืชที่มีเนื้อไม้ทุกชนิด” รวมทั้งต้นเชอร์รี่และไม้ผลอื่นๆ แล้วปล่อยน้ำเหนียวๆที่ทำให้เกิดเชื้อรา และทำให้ต้นไม้นั้นตายหรืออ่อนแอจนไม่สามารถออกผลได้

จากเรื่องราวของอาดัมและเอวา เราเรียนรู้ว่ามีอันตรายอีกแบบหนึ่ง งูหรือซาตานหลอกให้ทั้งสองไม่เชื่อฟังพระเจ้าและกินผลไม้ต้องห้าม เพื่อพวกเขาจะ “เป็นเหมือนพระเจ้า” (ปฐก.3:1-7) แต่ทำไมเขาจึงฟังงูนั้น เพียงแค่คำพูดของมันเท่านั้นหรือที่ล่อใจเอวา หรือมันมีอย่างอื่นที่ดึงดูดใจ พระวจนะบอกว่าซาตานถูกสร้างขึ้นอย่างงดงาม (อสค.28:12) แต่มันล้มลงเพราะการทดลองเดียวกับที่มันใช้ล่อลวงเอวา นั่นคือ “ข้าจะกระทำตัวของข้าเหมือนองค์ผู้สูงสุด” (อสย.14:14; อสค.28:9)

ความงดงามของซาตานถูกใช้เพื่อล่อลวง (ปฐก.3:1; ยน.8:44; 2 คร.11:14) เมื่อมันล้มลงในบาป มันก็หาทางดึงคนอื่นให้ล้มลง หรือขัดขวางไม่ให้เติบโต แต่เรามีพระองค์ผู้ทรงฤทธิ์ยิ่งกว่าอยู่ข้างเรา! เราสามารถวิ่งไปหาพระเยซู พระผู้ช่วยให้รอดผู้งดงามของเรา

ความงดงามในที่มืดมิด

เมื่อฉันและสามีออกสำรวจพื้นที่เล็กๆที่ขรุขระของรัฐไวโอมิง ฉันเห็นต้นทานตะวันในที่แห้งแล้งซึ่งมีแต่หิน ที่ซึ่งพืชจำพวกไม้พุ่ม ตำแย กระบองเพชรและพวกพืชลำต้นผอมแห้งขึ้นอยู่ ทานตะวันต้นนี้ไม่สูงเท่าต้นทานตะวันทั่วไป แต่สีของมันยังสดใส และทำให้ฉันเบิกบานใจ

ความงดงามที่ไม่คาดคิดในภูมิประเทศทุรกันดาร ทำให้ฉันนึกถึงชีวิตที่อาจดูเหี่ยวเฉาและหดหู่แม้จะเป็นผู้เชื่อในพระเยซู ปัญหาที่ดูยากเกินจะก้าวผ่าน คำอธิษฐานของเราที่บางครั้งก็ดูเหมือนถูกมองข้าม เช่นเดียวกับการคร่ำครวญของดาวิดผู้เขียนสดุดี “ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเงี่ยพระกรรณตอบข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์ยากจนและขัดสน” (สดด.86:1) เราเองก็ปรารถนาความยินดีเช่นเดียวกับดาวิด (ข้อ 4)

แต่ดาวิดยังคงประกาศว่า เรารับใช้พระเจ้าผู้ทรงสัตย์ซื่อ (ข้อ 11) “กอปรด้วยพระกรุณาและพระเมตตา” (ข้อ 15) ผู้ทรงอุดมด้วยความรักมั่นคงต่อบรรดาผู้ร้องทูลพระองค์ (ข้อ 5) พระองค์ทรงตอบคำร้องทูลของเรา (ข้อ 7)

บางครั้งพระเจ้าทรงส่งดอกทานตะวันมาในเวลาที่มืดมน คือข้อความหรือคำหนุนใจจากเพื่อน ข้อพระคำหนุนใจ หรือดวงอาทิตย์ขึ้นอันงดงาม ซึ่งช่วยให้เราก้าวไปข้างหน้าด้วยย่างก้าวที่สดใสและมีความหวัง แม้ในขณะที่เรารอคอยวันที่จะได้มีประสบการณ์การช่วยกู้จากความยากลำบาก ก็ขอให้เราประกาศร่วมกับผู้เขียนสดุดีว่า “พระองค์ใหญ่ยิ่ง และทรงกระทำการอัศจรรย์ พระองค์แต่องค์เดียวทรงเป็นพระเจ้า” (ข้อ 10)

ในหัวใจของเรา

หลังจากเด็กชายมีปัญหาที่โรงเรียน พ่อของเขาได้สอนเขาท่องคำปฏิญาณนี้ทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนว่า “ขอบพระคุณพระเจ้าที่ทรงปลุกให้ผมตื่นขึ้นมาในเช้านี้ ผมจะไปโรงเรียนเพื่อเรียนหนังสือ... และเป็นผู้นำในแบบที่พระเจ้าทรงสร้างให้ผมเป็น” คำปฏิญาณนี้เป็นวิธีการหนึ่งที่ผู้เป็นพ่อหวังจะช่วยลูกชายในการประพฤติตนและจัดการกับปัญหาที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

การที่พ่อช่วยลูกชายให้ท่องจำคำปฏิญาณนี้ ในแง่หนึ่งเขากำลังทำเหมือนกับสิ่งที่พระเจ้าบัญชาชนชาติอิสราเอลในถิ่นทุรกันดารว่า “จงให้ถ้อยคำที่ข้าพเจ้าบัญชาพวกท่านในวันนี้อยู่ในใจของท่าน...จงอุตส่าห์สอนถ้อยคำเหล่านั้นแก่บุตรหลานของท่าน” (ฉธบ.6:6-7)

หลังจากเดินทางอยู่ในถิ่นทุรกันดารสี่สิบปี ชนชาติอิสราเอลในรุ่นถัดมากำลังจะได้เข้าไปยังดินแดนแห่งพระสัญญา พระเจ้าทรงรู้ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่พวกเขาจะทำได้สำเร็จ เว้นแต่พวกเขาจะจดจ่ออยู่ที่พระองค์ ดังนั้นพระองค์จึงกำชับพวกเขาผ่านทางโมเสสให้จดจำและเชื่อฟังพระองค์ และให้สอนลูกหลานให้รู้จักและรักพระเจ้าโดยการพูดถึงพระคำของพระองค์ “เมื่อท่านนั่งอยู่ในเรือน เดินอยู่ตามทาง และนอนลงหรือลุกขึ้น” (ข้อ 7)

ในทุกวันใหม่ เราเองก็ตั้งใจยอมให้พระวจนะนำจิตใจและความคิดของเรา ได้เช่นกัน ขณะที่เราใช้ชีวิตโดยสำนึกในพระคุณของพระองค์